Ο ιερός Ναός Αγίας Μαρίνης, Καταρραχίου, Πύργου, είναι σταυροειδής μετά τρούλου, με γυναικωνίτη και χωρητικότητος 550 ατόμων. Δεσπόζει μέσα σ ένα κατάφυτο τοπίο της οδού Καταρραχίου και αποτελεί το στολίδι και καύχημα της περιοχής και των κατοίκων της.
Στην σημερινή του μορφή είναι ο τρίτος Ναός, στην ιστορία της περιοχής του Καταρραχίου. Κοντά στα όρια της ενορίας με την ενορία του Αγίου Σπυρίδωνος του Πύργου, στην περιοχή
«Αγκινάρα» και στις αρχές του 1900 και ποιό πρίν, μαρτυρείται, από κατοίκους της περιοχής, η ύπαρξη μικρού ναού, γεγονός που ενισχύει η ύπαρξη κάποιων πετρών που έχουν απομείνει από τον παλιό εκείνο ναό. Εκείνο το μικρό εκκλησάκι λέγεται ότι έφερε το όνομα της Αγίας Μαρίνας.
Το 1923 η Αγία Μαρίνα έγινε ενορία με πρώτο εφημέριο τον Αιδεσιμ. π. Αντώνιο Κανελλόπουλο, του οποίου εγγόνια ζουν σήμερα στην ενορία, και το 1925 με ενέργειες των πλούσιων μεγαλοκτηματιών, της περιοχής, επί της οδού Καταρραχίου, χτίζετε ναός σε ρυθμό βασιλική με ξυλότυπο κεραμοσκεπή προς εξυπηρέτηση της μεγάλης σε έκταση περιοχής του Καταρραχίου. Αυτοί οι πρώτοι κτήτορες, φαίνεται ότι συντηρούσαν τον Ναού και πλήρωναν τα λειτουργικά του έξοδα. Συγχρόνως εκείνη την περίοδο, παραχωρείτε από τούς ιδίους και χώρος για την δημιουργία Κοιμητηρίου απέναντι του Ναού.
Οι κάτοικοι δεν είναι αυτόχθονες, αλλά από την εποχή της πρώτης μικρής εκκλησίας, και ίσως και ποιό παλιά, στην περιοχή έρχονταν κατά καιρούς, βοσκοί από τα χωριά της Ολυμπίας με τα κοπάδια τους και κάποια στιγμή έμειναν μόνιμα, έτσι σιγά σιγά από κτηματική ιδιόκτητη περιφέρεια που ήταν το Καταρράχι, έγινε Συνοικισμός της πόλεως του Πύργου.
Ο δεύτερος αυτός Ναός ήταν μικρός και ο διάκοσμος έφερε φορητές εικόνες χρονολογούμενες από το 1906 μέχρι το 1929 και φυσικά την εφέστια εικόνα της Αγίας Μαρίνας χρονολογίας 1899.
Οι ζημιές από τους κατά καιρούς σεισμούς, που ήταν έντονα ορατές, αλλά και η συνεχής αύξηση των ενοριτών δημιούργησαν νέες ανάγκες και οδήγησαν στην απόφαση κατεδαφίσεως του Ναού και στη θέση του ανεγέρθη ο μεγαλοπρεπής βυζαντινός Ναού της Αγία Μαρίνας που υπάρχει έως σήμερα. Κτήτορας και εμπνευστής ο διάδοχος ιερέας Αιδεσιμ. π. Αθανάσιος Χρυσαειδής, γένημα θρέμμα της ενορίας Αγία Μαρίνας.
Ο νέος Ναός θεμελιώθηκε την 16η Ιουλίου 1979 υπό του Σεβ. Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης κ.κ. Αθανασίου Α' (Βασιλοπούλου). Τη 13η Οκτωβρίου 1990 τελέσθηκαν τα εγκαίνια του νέου Ναού Αγίας Μαρίνας, οδού Καταρραχίου, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης κ.κ. Γερμανό Β' (Παρασκευόπουλο). Ενώ, μετά μετά από ενέργειες του ιερέως, γίνετε επιχωμάτωση και επέκταση του Κοιμητηρίου.
Η αγιογράφηση του Ναού άρχισε τον Οκτώβριο του 1995, εφημερεύοντος του Αιδεσιμ. π. Αθανασίου Παπασταύρου εκ Πεύκης Ολυμπίας και κάτοικου Πύργου, υπό του Αγιογράφου, και Διευθυντή της Σχολής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας και Ωλένης, κ. Νικολάου Παπαηλιού. Τη 10η Αυγούστου 2002 συντηρήθηκε και επιχρυσώθηκε το τέμπλο.
Ιερά κειμήλια, κυρίως από τον δεύτερο Ναό, υπάρχουν στο σκευοφυλάκιο καθώς και πλήθος εικόνων και εγγράφων που μαρτυρούν την ιστορία της περιοχής σε σχέση με τον Ναό. Τα θαύματα που αποδίδονται στην εικόνα της Αγίας Μαρίνας πολλά, και τα εξιστορούν οι επισκέπτες και προσκυνητές που συρρέουν κατά χιλιάδες στην Πανήγυρη της Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου) και καθ' όλη τη διάρκεια του έτους αλλά και οι ενορίτες της περιοχής.
Δύο σημαντικοί σταθμοί στη νεότερη ιστορία του Ναού είναι το 2014 και μετά από ανάλογες επεκτάσεις κατασκευάζετε, υπό την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ. Γερμανού Β' και εφημερεύοντος του Αιδεσιμ. π. Θεοδώρου Α. Γκοτσοπούλου εκ Πάτρα Αχαΐας, σκευοφυλάκιο και χωνευτήριο στο Ενοριακό Κοιμητήριο Αγίας Μαρίνας, οδού Καταρραχίου, και έγιναν ανάλογες επεμβάσεις για την εύρυθμη λειτουργία του Κοιμητηρίου. Ενώ δύο χρόνια πρίν εγκαινιάζετε υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωλένης κ. Αθανασίου, κατ' εντολή του οικείου Μητροπολίτου, το Ιδιωτικό Ενοριακό Παρεκκλήσιο του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου, στην οικεία Κωνσταντίνου Καρακασίλη.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
